Aspidistra wyniosła – pielęgnacja i uprawa

Wiele kwiatów doniczkowych i ogrodowych do Polski trafiło z innych kontynentów bądź krajów. Niemało z nich zostało odkryte podczas wypraw kupców, którzy importowali i eksportowali produkty. Nawet rośliny obcego pochodzenia szybko przyjęły się w polskich gospodarstwach. Do dziś wykorzystywane są one jako ozdoba domu bądź ogrodu. Roślina znajdująca się w pomieszczeniu, choćby niewielka, potrafi zdziałać cuda. Kwiaty doniczkowe nadają miejscu domowego ciepła i charakteru. Nie bez powodu przecież kolor zielony jest uznawany za oznakę nadziei, wolności, uzdrowienia oraz harmonii z naturą i życiem.

Aspidistra wyniosła – charakterystyka

Szparagowate to rodzina roślin jednoliściennych. Na początku XXI wieku nie wyróżniano wielu gatunków, ponieważ należał do niej tylko jeden – szparag. Występował on w Eurazji i Afryce. Sporadycznie można było go spotkać w Meksyku i Australii.
Dopiero w 2009 roku wprowadzono zmiany w grupach roślin. W rodzinie szparagowatych pojawiło się znacznie więcej gatunków.

Jednym z tych gatunków jest aspidistra wyniosła. Jest to bylina pochodząca z suchych terenów Dalekiego Wschodu, czyli Japonii, Indochin i Chin. Wcześniej roślina była klasyfikowana do rodziny konwaliowatych, myszopłochowatych i liliowatych. Naturalnie aspidistrę można spotkać w chłodnych, ciemnych lasach.

Jak wygląda aspidistra wyniosła?

Jest to bylina kłączowa o dużych liściach odziomkowych. Są one ciemnozielone, skórzaste ostro zakończone, eliptyczne, a także dość długie. Mogą osiągnąć nawet 60 cm długości. To właśnie one są największym walorem estetycznym rośliny.
Kwiaty aspidistry są bardzo niepozorne. Pojawiają się tuż nad powierzchnią podłoża. Są malutkie, pojedyncze i najczęściej ciemnoczerwone. Mają kształt dzwonków z charakterystycznymi ośmioma pręcikami i jednym słupkiem. Owocami rośliny są jagody.

Aspidistra elatior Veriegata, czyli najpopularniejsza odmiana aspidistry wyniosłej

Aspidistra wyniosła Veriegata swoją historię rozpoczęła w Japonii. Bardzo często nazywana jest żelaznym liściem. Roślina tworzy nieregularne kępy, które osiągają do 60 m długości. Charakteryzują się tym, że są lancetowate i ciemnozielone. Jednak od innych odmian odróżnia je jasnozłote przebarwienia na liściach. Aspidistra elatior Veriegata bardzo często stanowi dodatek do bukietów ślubnych albo urodzinowych. Jest rośliną długoletnią i wolno rosnącą.

Uprawa aspidistry

Niektóre rośliny, które przywędrowały do Polski, muszą zmierzyć się ze zmianą klimatu. Często bardzo trudno to znoszą. Hodowcę czeka wiele pracy nad kwiatem, zanim ten przyzwyczai się do nowych warunków. Bez odpowiedniej pielęgnacji wiele roślin umiera albo zaczyna chorować. Powoduje to dodatkowe nakłady pracy oraz wydatki na specjalistyczne preparaty leczące schorzenia roślin.

Dla początkujących amatorów roślin idealnie sprawdzą się takie, które mają, jak najmniejsze wymagania. Dzięki temu hodowca znacznie łatwiej ułatwi sobie zadanie. Jeśli uda mu się utrzymać roślinę małowymagającą w dobrym zdrowiu i stanie, to będzie mógł spróbować z roślinami, które oczekują więcej pracy i zaangażowania.

Na szczęście aspidistra nie ma zbyt dużych oczekiwań uprawowych, więc może zająć się nawet hodowca amator. Jednak nigdy nie jest tak, że można posadzić roślinę i czekać aż urośnie. Podstawy do życia trzeba zapewnić nawet najmniej wymagającej.

Podłoże

Tak naprawdę to najważniejszy element podczas uprawy każdej rośliny. Dla aspidistry wystarczy ziemia uniwersalna do kwiatów, najlepiej zmieszana ze zmieloną korą i perlitem (jest to naturalna skała pochodzenia wulkanicznego). Do podłoża można również dodać odrobinę liści i piasku.

Światło słoneczne

Dla większości roślin jest ono niezbędne do szybkiego wzrostu i dobrego kwitnienia. Jednak aspidistra nie potrzebuje go praktycznie wcale. Co ważniejsze, znacznie lepiej jest uprawiać kwiat w ciemnym pomieszczeniu. Jeśli roślina zostanie bezpośrednio narażona na promienie słoneczne, to może dojść do poparzenia jej liści. Wskutek czego po prostu uschną. Przed rozpoczęciem uprawy warto więc znaleźć stanowisko dla aspidistry, gdzie nie dosięgną jej promienie słoneczne.
Wyjątek stanowi wcześniej wspomniana Aspidistra elatior Veriegata, która wyróżnia się przebarwieniami na liściach. By mogły być one bardziej wyraziste, roślinie przyda mocno rozproszone światło słoneczne. Jednak nie może stać na pełnym słońcu!

Podlewanie

Wielu hodowców roślin jest mylnego zdania, że każda z nich potrzebuje ogromu wody, by mogły bujnie zakwitnąć. Choć czasami rzeczywiście tak jest, to nie zawsze. Niektóre rośliny przez wzgląd na swoje pochodzenie wcale nie potrzebują częstego podlewania. Tak jest w przypadku aspidistry.

Przede wszystkim na częstotliwość podlewania ma wpływ pora roku oraz warunki, w których uprawiana jest roślina. W ciepłych miesiącach kwiat należy podlewać raz na kilka dni. Jeśli jednak nie został podlany przez dłuższy czas, to trzeba to zrobić dość obficie. Natomiast w okresie zimowym wystarczy jednokrotne podlanie aspidistry raz na tydzień albo dwa.

Nie należy doprowadzać do nadmiaru wody w doniczce, ponieważ może to roślinie tylko zaszkodzić. Znacznie łatwiej aspidistra poradzi sobie z krótkotrwałą suszą. Oprócz podlewania można co jakiś czas zraszać liście rośliny, będą wtedy jeszcze bardziej błyszczące.

Nawożenie

To kolejny błąd, który często powtarzany jest przez początkujących hodowców. Nie każdy zdaje sobie sprawę, że nawozy mogą nie tylko pomagać, ale również szkodzić. Dlatego warto najpierw zapoznać się z wymaganiami danej rośliny, a dopiero potem dokarmiać ją nawozami.

Aspidistra nie potrzebuje zbyt częstego nawożenia, ponieważ jest rośliną dość silną. Można jednak dostarczyć jej wartości odżywczych poprzez niewielką ilość rozcieńczonego nawozu przeznaczonego do roślin o ozdobnych liściach. Nawożenie należy stosować nie częściej niż raz w miesiącu.

Temperatura pomieszczenia

Aspidistra nie lubi ciepłych pomieszczeń. Temperatura powinna mieścić się w granicach od 13 do 21 stopni. Jednak najlepiej jest nie doprowadzać do górnej granicy. Byłoby dobrze, gdyby temperatura wynosiła około 15 stopni. W takich warunkach roślina efektownie będzie się rozwijać.

Wilgotność powietrza

Dla aspidistry jest dość istotna. Choć dobrze radzi sobie też w miejscach suchych, to brak wilgotności może doprowadzić do usychania końcówek liści. Warto więc dość często wietrzyć pomieszczenie, w którym kwiat się znajduje.

W okresie letnim i jesiennym można roślinę wystawić rośliną na balkon, taras bądź do ogrodu. Jednak należy pamiętać o zacienionym stanowisku. 

Rozmnażanie i przesadzanie aspidistry

Hodowcy, którym udało się wyhodować bujną roślinę, bardzo często chcą ją rozmnażać albo przesadzać do kolejnych doniczek. Nieraz robią to na własny użytek, czasami nową roślinę komuś prezentują albo po prostu sprzedają. Jednak, aby nowa roślina dobrze kwitła, to powinno się ją rozmnażać bądź przesadzać w odpowiednich warunkach.

Przesadzanie

Aspidistrę najczęściej sadzi się w ciasnych doniczkach (średnica produkcyjnej wynosi 17 cm). Czas na jej przesadzenie następuje, kiedy korzenie całkowicie wypełnią wnętrze doniczki. Bardzo łatwo jest to zauważyć, ponieważ korzenie zaczynają wtedy przerastać otwory w doniczce. Przesadzanie rośliny najlepiej przeprowadzać na wiosnę, ponieważ wtedy sadzonka najlepiej się przyjmie w nowej ziemi.

Podłoże dla nowych roślin powinno być uniwersalne, świeże i bez dodatków nawozów. Należy także użyć odrobinę większej doniczki niż takiej o średnicy 17 cm, po to, aby sadzonka miała trochę miejsca na wypuszczenie nowych kłączy. Aspidistrę przesadza się z reguły raz na około 4 lata.

Podczas przesadzania aspidistry można ją również podzielić, czyli rozmnożyć poprzez podział kłączy. Polega to na tym, że roślina wytwarza kłącza, które następnie trzeba podzielić. Można to zrobić za pomocą noża lub własnych rąk. Od starych kłączy odcina się młode odrosty. Każde pozyskane, nowe kłącze musi mieć przynajmniej 3-4 liście.

Zastosowanie aspidistry

Aspidistra wyniosła
Źródło: wikipedia.org

Aspidistra ze względu na warunki, jakie preferuje, jest dość nietypową rośliną. Jest jednym z niewielu kwiatów, które nie ozdobią parapetu w domu. I to jest właśnie w niej niesamowite. Dzięki temu, że aspidistra nie potrzebuje światła słonecznego, może sprawdzić się w pomieszczaniach, w których inne rośliny nie dałyby rady przetrwać. Aspidistrę można postawić w łazience, sypialni, kuchni bądź na korytarzu. Ciekawe jest to, że roślinie nie przeszkadzają przeciągi, opary kuchenne, dym z papierosów, czy suche powietrze. W takim wypadku można postawić ją w jakimkolwiek pomieszczeniu, gdzie nie będzie narażona na pełne promienie słoneczne.

Ponadto liście każdej odmiany są na tyle estetyczne, że wykorzystywane są jako tło do bukietów na różne okazje. Dość długo wytrzymują w wazonie. Pięknie komponują się z kolorowymi kwiatami.

Na co może zachorować aspidistra? Które szkodniki lubią atakować roślinę?

Rośliny doniczkowe w przeciwieństwie do ogrodowych nie są narażone na niesprzyjające warunki pogodowe, które często są przyczyną chorób. Jednak nie oznacza to, że kwiaty hodowane w domu są całkowicie bezpieczne. Choroby i szkodniki, które atakują rośliny doniczkowe, wcale nie są rzadkością. Jednakże ich obecność najczęściej spowodowana jest zaniedbaniem człowieka, który zobowiązał się pielęgnować roślinę.
Choć aspidistrę rzadko dotykają choroby, to szkodniki chętnie się na niej pojawiają.

Zła pielęgnacja rośliny może spowodować obecność:

  • Wciornastków to szkodniki, które wysysają soki z liści, pąków oraz płatków roślin domowych. Na wymienionych częściach pojawiają się niewielkie srebrne kropki. Przez żer wciornastków młode przyrosty brązowieją albo ulegają zniekształceniu.
    Jeśli aspidistrę zaatakują szkodniki, należy jak najszybciej usunąć zainfekowane liście. Naturalnie wciornastków można się pozbyć za pomocą oprysków z oleju roślinnego. W sklepach ogrodniczych jest możliwość nabycia drapieżnych roztoczy, które doskonale poradzą sobie z tymi szkodnikami.
  • Przędziorków. To kolejne szkodniki, które lubią żerować na aspidistrze. Są to niewielkie czerwone pajączki, trudne do zauważenia. Podobnie do wciornastków przędziorki żywią się wysysanym sokiem z różnych części roślin. Szkodniki najczęściej pojawiają się na dolnej części liści i następnie tworzą niewielką, cienką pajęczynkę, która służy za schronienie dla przędziorków. W tym samym czasie na górnej części liścia można zauważyć drobne, jasne plamki.
    Najskuteczniejszym sposobem na zwalczanie przędziorków jest stosowanie oprysków chemicznych.
  • Tarczników. Są to owady, które najczęściej pojawiają się na młodych pędach bądź dolnej części liści. Tak samo, jak poprzednicy uwielbiają sok roślinny. Często pozostawiają wydzieliny na roślinie, które mogą być przyczyną chorób grzybowych. Tarczniki swoją nazwę zawdzięczają tarczy, która mają na swoim grzbiecie. Mogą one się pod nią praktycznie całe schować. Poprzez żer tarczników roślina znacznie słabnie, może dojść do jej deformacji bądź zwiędnięcia.
    Szkodniki są bardzo odporne na wiele preparatów, więc trzeba użyć naprawdę silnych środków, które pomogą uratować roślinę przed całkowitym obumarciem.
admindo

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.