Bugenwilla (Bougainvillea) inaczej kącicierń jest rodzajem tak zwanych prymitywnych pnączy z rodziny nocnicowatych (Nyctaginaceae), do którego należy aż szesnaście gatunków. Nazwa rodzaju wywodzi się od nazwiska admirała francuskiej marynarki Louisa Antoine’a de Bougainville, który jako pierwszy opisał go w 1768 roku.

Bugenwilla  –  opis

Naturalnym miejscem występowania tej rośliny są tropikalne rejony Ameryki Południowej, ale introdukowane zostały jeszcze w różnie miejsca strefy zwrotnikowej. W krajach leżących w klimacie śródziemnomorskim porasta ona mury, ażurowe pergole, jak i inne podpory. Natomiast w naszym klimacie rośliny te uprawia się w pojemnikach.

Bugenwille mogą byś stosowane w różnych formach, na przykład jako krzewy, pnącza lub drzewka. Ich długie i cienkie pędy osiągają nawet do dwunastu metrów długości. Posiadają charakterystyczne zakrzywione ciernie, które ukryte są w kątach liści. Służy to roślinie przy wspinaniu się na podpory.

Podczas chłodniejszego klimatu panującego w Polsce, bugenwilla kwitnie przez niemal całe lato. Zdarza się również, że zakwita już wiosną. Kąciciernie są roślinami zimozielonymi. W swoich warunkach naturalnych roślina ta kwitnie przez niemal cały rok, a jej kwiaty pojawiają się ma prawie całej długości pędu. W ciepłym klimacie roślina ta rośnie niemal wszędzie. Niestety u nas można ją zobaczyć głównie w donicach w domu, jedynie w okresie letnim przenoszona jest na balkon, taras bądź do ogrodu. W Europie największą popularnością cieszą się dwie odmiany tej rośliny  – bugenwilla gładka i okazała. Kupić można bugenwille, która prowadzona jest jako pnącze lub w formie niewielkich drzewek bądź krzewów.

Bugenwilla  – dalsza charakterystyka

Bugenwilla gładka, kącicierń gładki (Bougainvillea glabra), pochodzi z Brazylii, uprawiany jest w wielu krajach świata. Typową formą wzrostu na wolności są krzewy o wysokości od czterech do pięciu metrów i ciernistych pędach (uprawiane odmiany ozdobne nie mają kolców). Liście są owalne. Kwiaty są otoczone uroczystymi i lśniącymi różowymi strąkami. Maty te imitowały kwiaty, służyły jako amulety dla owadów, a później jako latające urządzenia dla owoców. Owocem jest orzeszek ziemny otoczony resztkami kwiatów. Ze względu na obfite kwitnienie jest sadzona jako roślina ozdobna.

W Polsce ze względu na klimat można ją uprawiać wyłącznie w pojemniku jako roślina pokojowa w szklarni lub mieszkaniu. Rośliny kwitną długo, zwykle przez całe lato. W roślinie doniczkowej w mieszkaniu jej żywotność wynosi około pięć lat. Później stałaby się zbyt zdrewniała i źle by kwitła. Jednak w szklarni może przetrwać od dwudziestu pięciu aż do trzydziestu lat.

Bugenwilla okazała, Bougainvillea spectabilis, posiada trzy bądź czterometrowe pędy, które wspinają się za pomocą cierni po podporach, tworząc wspaniałe girlandy. Najbardziej dekoracyjne są przykwiatki, które otaczają niepozorne kremowobiałe kwiaty. Można się na nią napotkać w większości krajów w Europie. Często zachwyca swoją urodą.

Bugenwilla  –  uprawa krok po kroku

Bugenwilla jest niestety rośliną trudną w uprawie, ponieważ jest wymagająca. W pomieszczeniu należy trzymać je na parapetach południowego lub wschodniego okna, ponieważ potrzebują bardzo dużo światła. Gleba rośliny powinna być żyzna, próchnicza oraz stale wilgotna, jednak przy zbyt dużej wilgotności roślina gubi swoje liście i więdnie. Dlatego też trzeba uważać, by jej nie przelewać.

Bugenwilla należy do roślin wapieniolubnych. Dlatego też do podlewania jej idealna jest twarda woda wodociągowa. W czasie spoczynku zimowego najlepiej jest trzymać ją w chłodniejszych pomieszczaniach, które nie mają mniej niż siedem stopni Celsjusza. Wówczas tracą liście, ale to nie jest żaden powód do zmartwień, ponieważ na wiosnę one znów odrastają.

Rośliny te silniej kwitną w niewielkich, przyciasnych doniczkach, niż w tych dużych. Bugenwille uprawia się w doniczkach przy pałąku lub paliku. Niestety jest to roślina bardzo ciężka do rozmnażania. W naszych warunkach klimatycznych, nie zawiązuje ona nasion, a młode rośliny można pozyskać tylko z sadzonek. Pobierać je należy od stycznia do marca, najlepiej jest wybierać te półzdrewniałe fragmenty pędów, sadzonki powinny mieć około dziesięciu centymetrów długości. Przydatne jest również zanurzenie końca łodygi w ukorzeniaczu.

Bugenwilla  –  pielęgnacja

Źródło: Freepik.com

Bugenwillę obficie podlewamy przez całe lato, należy pamiętać, by usuwać nadmiar wody z podstawy, co najczęściej zdarza się po obfitym deszczu. Roślinę nawozimy od kwietnia do sierpnia, ale nie dłużej, aby pędy były w stanie zdrewnieć przed nadejściem zimy. Co około siedem lub dziesięć dni stosujemy specjalny nawóz dla roślin kwitnących.

Należy również pamiętać, by sporządzić roztwór o dwukrotnie mniejszym stężeniu, niż zalecane jest to na opakowaniu produktu. Jeśli chodzi o przycinanie bugenwilli, która uprawiana jest w chłodniejszym klimacie, to jest ono niezbędne. Najlepiej robić to na początku wiosny. Należy skrócić zeszłoroczne pędy aż o jedną trzecią, zabieg ten pomoże roślinie ładniej się rozkrzewić, wypuści więcej nowych pędów oraz obficie zawiąże pąki kwiatowe. Jeśli nadejdzie sezon wegetacyjny rośliny, to można wtedy również skracać wierzchołki pędów, dzięki czemu ograniczymy przyrost ich sylwetki, natomiast rośliny ładnie się wzmocnią. Nadmiar wilgoci może prowadzić do gnicia korzeni, więdnięcia i opadania liści, dlatego też nie należy podlewać jej zbyt obficie.

Bugenwilla  –  choroby

Gdy roślina nie kwitnie, to dostarczamy jej za mało światła lub zimą jest jej za ciepło. Należy wtedy ustawić ją w jaśniejszym miejscu bądź zapewnić jej odpowiednią temperaturę. Natomiast, gdy liście opadają, a pozostają tylko podkwiatki to oznaka, że podłoże, jak i powietrze są zbyt suche. W takim wypadku bugenwillę podlewamy i zraszamy.

Gdy zauważamy na pędach i liściach skupiska czarnych lub zielonych owadów oraz lepką substancję, którą jest rosa miodowa, to spowodowane jest to mszycami. Preparat ABC na mszyce, Afidol lub Bio Insekt powinien nam pomóc uporać się z tym problemem. Jeśli na górnej stronie liści pojawiają się żółte plamy, a na dolnej białe owady o długości około jednego milimetra to jest to mączlik szklarniowy. Roślinę opryskujemy preparatem Polysect, Confidor lub Applaud dwukrotnie z siedmiu lub z  dziesięciodniową przerwą. Natomiast, gdy na liściach są żółtawe przebarwienia oraz pajęczynka to sprawcą są pędziorki. Co siedem lub dziesięć dni roślinę spryskujemy dwu lub trzykrotnie specjalnym do tego środkiem. Ważne jest również, że do walki ze szkodnikami idealnie sprawdzą się również pałeczki doglebowe lub pałeczki nawozowo-owadobójcze.

Bugenwilla  –  zastosowanie

W Polsce roślina ta stosowana jest jako doniczkowa. Zobaczyć ją można w ogrodzie, na tarasach, balkonach oraz jako kwiat do ogrodów zimowych, jak i do oranżerii.

Co ciekawsze bugenwilla posiada również właściwości lecznicze, o czym mało kto wie. Używa się jej jako leku na przeziębienie i gorączkę w tradycyjnej medycynie południowoamerykańskiej. Wymagania tej rośliny są niestety dosyć spore, przez co nie jest ona polecana dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z hodowlą roślin. Warto na sam początek zająć się łatwiejszymi roślinami do utrzymania.