Ul to jeden z najpopularniejszych typów konstrukcji, używany do hodowli i chowu pszczół. Posiada unikalną budowę i wiele zalet. Ule powinny zapewniać właściwe warunki życia pszczół. Budowa ula także ma znaczenie dla pszczelarzy. Ul powinien być skonstruowany tak, aby pszczoły były jak najmniej niepokojone w czasie pracy pszczelarza, jak jest to tylko możliwe. Każdy pszczelarz ma swój własny typ ula, który dostosowuje do wielkości pasieki i kierunku jej rozwoju. Który korpus uli jest najlepszy dla pasiek komercyjnych, a który dla pasiek amatorskich? Zrozum podstawowe różnice i pamiętaj o wiedzy na temat budowy ula, którą powinien posiadać każdy początkujący pszczelarz.

Rodzaje uli

Prawidłowo funkcjonująca pasieka musi być wyposażona w wiele specjalistycznych urządzeń i pomieszczeń, aby zapewnić jej efektywne zarządzanie. Podstawą są ule, które muszą zapewniać pszczołom odpowiednie warunki bytowania, chronić je przed negatywnymi czynnikami zewnętrznymi oraz tworzyć najkorzystniejszy mikroklimat. Możliwości uli należy dostosować do potrzeb rodziny pszczelej, aby mogła rosnąć i gromadzić miód.

Rodzaje uli:

• ule kombinowane,
• ule leżaki,
• ule korpusowe.

Ule o strukturze plastra miodu są łatwe w użyciu, ponieważ zapewniają dostęp do każdej ramy i dużą przestrzeń operacyjną. Ule mieszane są tworzone w celu oddzielenia czystego miodu na gnieździe. Ule można znaleźć w każdej pasiece o strukturze zarządzania towarami, nawet w tysiącach pni drzew. Wśród nich wyróżniamy wiele typów, jak np. Wielkopolska czy Dadant, o których porozmawiamy później.

Ul – budowa

Ale jak skonstruować ul korpusowy? Każdy typ różni się określonymi parametrami, ale ogólnie każdy typ składa się z wielu gniazd, w których żyją pszczoły. Ze względu na tę strukturę możemy zdecydować się na dodanie większej liczby korpusów, zapewniając w ten sposób, że rodzina pszczół rozwija się prawie w nieskończoność. Zwykle kilka identycznych pięter pełni rolę gniazd, a reszta staje się magazynami miodu. Pozostałe elementy są zgodne ze standardowym projektem jednostki konfiguracyjnej.

Modele wykonane z drewnianych elementów muszą być wykonane zgodnie z normami. Idealną cechą jest lekkość, dlatego coraz częściej drewno zastępuje się innymi materiałami o dobrych parametrach izolacyjnych (np. pianką poliuretanową i styropianem). Wygodna obsługa wymaga również łatwego demontażu korpusu w celu uzyskania skutecznych procedur odkażania. Ule warszawskie i inne ule mogą być wykonane z drewna, styropianu i pianki poliuretanowej. Do produkcji modeli drewnianych często używa się drzew iglastych (niewiele drzew liściastych), ale wprowadzane są na rynek ze względu na trwałe i trudne w utrzymaniu plastry miodu z tworzywa sztucznego. Ule styropianowe i poliuretanowe są lekkie, ciepłe i nie ulegają biodegradacji jak drewno, dzięki czemu są łatwe w dezynfekcji.

Poszczególne rodzaje uli

Ul Dadanta rozmiar i charakterystyka – zdejmowana, szeroka i niska rama, może pomieścić 15 zagnieżdżonych ram i 11 nadbudówek. Posiada dwa wyloty, a dno jest na stałe przymocowane do korpusu. Korpus ula dadanta zawiera 2 wkładki wylotowe, 2 korki, przegrodę i 2 mostki wylotowe. Zwykle wybierają go młodzi pszczelarze – jednak niedogodnością może być różnica między rozmiarem górnej części a ramą ciała, a także możliwość wyboru miodu tylko w pewnym stopniu. Wymiary korpusu: rama gniazdowa 435 × 300 mm, rama podwyższona 435 × 150 mm Warszawski ul – można zdemontować poprzez wąską ramkę, która pomieści 15 ramek (góra i dół). Dolna pokrywa jest na stałe przymocowana do korpusu.

Wybór odpowiednich uli uzależniony jest od osobistych preferencji pszczelarza oraz specyfiki danej pasieki (np. Wielkość pasieki, czy jest to pasieka stała czy ruchoma, wiek i sprawność pszczelarza itp.). Warto podkreślić, że przyjmuje się, iż w danej pasiece najlepiej jest stosować jeden typ i co najwyżej dwa rodzaje uli.

Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące wyboru ula pszczelego, warto skonsultować się z doświadczonym pszczelarzem zawodowym. W Polsce w pasiekach jest wiele uli, a czasem można spotkać nawet unikatowe ule zbudowane według własnych pomysłów lub koncepcji historycznych pszczelarzy. Jednak zdecydowana większość polskich pszczelarzy korzysta z kilku głównych typów uli. Ule powinny być przystosowane do dużych pszczelich rodzin. Rodzaje uli są różne, ale służą dobru zarówno pszczelarzy jak i samych pszczół.