Winobluszcz to roślina, która jest jednym z najłatwiejszych pnączy w uprawie, dlatego dzikie wino spotkać możemy w ogrodach przydomowych oraz w aranżacjach przestrzeni publicznej. Roślinę często sadzi się przy drogach, ponieważ charakteryzuje się odpornością na zanieczyszczenia, intensywnym wzrostem i szybko porasta ekrany dźwiękoszczelne. Nie ma dużych wymagań siedliskowych, jest odporna na mróz i na choroby. Co należy wiedzieć o roślinie i jej uprawie, aby zachwycała w ogrodzie i nie wymknęła się spod kontroli?
Portret botaniczny – winobluszcz, czyli dzikie wino
Roślina należy do rodziny winoroślowatych, pochodzi z Azji. Dzikie winogrono pnie się po podporach za pomocą wąsów czepnych, które zakończone są specjalnymi przylgami. Organy te wyrastają z kątów liści. Blaszka liściowa rośliny może składać się z pięciu listków złożonych – winobluszcz pięciolistkowy, lub być trójklapowa – winobluszcz trójklapowy. Kwiaty są drobne i raczej niepozorne, nie mają walorów dekoracyjnych, za to są miododajne. Jesienią roślina wydaje fioletowawe, niewielkie jagody. Cechą charakterystyczną dzikiego wina jest jesienne przebarwianie liści. W tym czasie roślina jest prawdziwą ozdobą każdego ogrodu. W momencie jesiennej degradacji chlorofilu zaczynają być widoczne pozostałe barwniki, głównie antocyjany, które odpowiedzialne są za karminowy kolor rośliny.
Gdzie winobluszcze prezentują się najlepiej?
Najbardziej znane zastosowanie winobluszczy:
- dekoracje przy altanie,
- obsadzenia tarasów oraz balkonów,
- soliter prowadzony przy pergoli,
- zasłanianie nieestetycznych miejsc w ogrodzie,
- zielony płot z pnącza,
- porastanie ekranów dźwiękoszczelnych,
- zwisające z drzew liany w ogrodach naturalistycznych,
- porastanie ścian domów,
Roślina jest bardzo odporna i poradzi sobie zarówno w słońcu, jak i w półcieniu. Jeśli posadzimy ją w cieniu będzie piąć się po pobliskich drzewach i konkurować z nimi o słońce. Dekoracyjność wybarwienia zależy od intensywności światła, ładniejsze kolory uzyskują okazy rosnące w słońcu. Należy pamiętać, że roślina rośnie bardzo intensywnie i wymaga odpowiedniego prowadzenia, ponieważ bardzo szybko może wymykać się spod kontroli. Roczny przyrost pędów dzikiego wina to nawet 2 metry. Winobluszcz spisuje się doskonale, jako roślina zasłaniająca nieestetyczne mury i budynki. Jest ekspansywna, dlatego w krótkim czasie otrzymuje się pożądany efekt. Dzikie wino sadzi się również, jako zielone ściany altanek, należy jednak pamiętać, że dojrzewające jesienią owoce są przysmakiem ptaków.
Podstawowe i najważniejsze zasady uprawy dzikiego winogrona
Jak już wspomniano, nie jest to roślina wymagająca. Winobluszcz pięciolistkowy całkowicie znosi mróz, zaś winobluszcz trójklapowy powinien być okrywany w chłodniejszych rejonach kraju. Rozmnażanie roślin jest proste, można pobierać wiosną sadzonki i ukorzeniać je, bez oddzielania ich od rośliny matecznej. Wystarczy przygiąć pęd do ziemi i przysypać go wilgotną glebą. To gwarantowana metoda otrzymania sadzonki dzikiego wina. Jesienią winobluszcz rozmnaża się wykorzystując sadzonki pobierane ze zdrewniałych części roślin. Pnącze jest odporne na zanieczyszczenia i nie ma dużych wymagań wobec podłoża, piękniej jednak prezentuje się na ziemiach żyznych i zasobnych w substancje pokarmowe. Po posadzeniu rośliny należy ją regularnie podlewać, później korzeni się ona bardzo głęboko i nie wymaga podlewania.
Najpiękniejsze odmiany dzikiego winogrona
Na rynku istnieje wiele odmian winobluszczy, które charakteryzują się różnym kolorem liści. Blaszka liściowa może być biało-zielona, taką pstrą odmianą jest na przykład ‘Star Showers’. Dzikie wino z reguły przebarwia się na czerwono, karminowo i bordowo, ale niektóre odmiany mogą mieć większą zawartość barwników żółtych. Z tego powodu jesienią przebarwiają się również na kolor pomarańczowy, żółty lub różowy, najpopularniejszą tego typu odmianą jest ‘Veitchi’. Do obsadzania murów wykorzystuje się specjalną odmianę ‘Murorum’, która dzięki lepiej wykształconym wąsom czepnym z ostro zakończonymi przylgami idealnie trzyma się podłoża.
Autor:
Aleksandra – ogrodnik z wykształcenia i z zamiłowania,
miłośniczka kwiatów i owadów,
w wolnym czasie zajmuje się swoim naturalistycznym ogrodem i pszczołami.
Źródła:
- K. Ludwig, Rośliny pnące, Świat Książki, Warszawa 2007,
- R. Lancaster, Wielka Księga Roślin Ogrodowych, Świat Książki, Warszawa 2004.
