Cymbidium storczyk jest ulubieńcem początkujących hodowców. Nie wymaga dużo uwagi i jest bardziej bezpretensjonalny w swoich warunkach niż inni członkowie rodziny.
Kluczem do udanej przyjaźni z kwiatem jest utrzymanie stosunkowo niskiej temperatury i odpowiedniej wilgotności w pomieszczeniu. Jest to roślina subtropikalna. Dlatego też dobrze reaguje na zmiany temperatury w ciągu dnia i nocy. Jeśli warunki są odpowiednie, kwiat daje długie i pachnące kwitnienie.
Cymbidium jest zaliczany do epifitów i litofitów. W warunkach naturalnych preferuje pnie drzew, kamienie i zbocza klifów.
Cymbidium storczyk — opis rośliny
Wielkość pąków tego storczyka jest różna w zależności od gatunku. Niektóre storczyki są dość małe (2-4 cm średnicy). Jest też odmiana z pąkami o średnicy około 20 cm.
Jak wszyscy członkowie rodziny, Cymbidium ma szeroką gamę kolorów płatków. Są to wszystkie odcienie żółci, różu, kremu i bieli. Płatki wszystkich odmian tego storczyka są lancetowate lub sierpowate.
Każdy kwiat ma trójklapową wargę, która przypomina gawrona. Stąd nazwa Cymbidium, która dosłownie oznacza “podobny do gawrona”. Pędy kwiatowe mogą być lancetowate lub sierpowate.
Floryści kochają ten rodzaj storczyka za jego wytrzymałość (może wytrzymać tydzień w cięciu), jasność koloru i delikatny zapach.
Cymbidium mają wąskie, długie liście. Są one zazwyczaj ciemnozielone, ale udało się także wyhodować okazy bardziej barwne, a czasem prawie białe.
W warunkach szklarniowych cymbidium storczyk osiąga wysokość do dwóch metrów, natomiast odmiany uprawiane w pomieszczeniach są bardziej kompaktowe, nie wyższe niż około 40 centymetrów.
Jak wszystkie rodziny storczyków, Cymbidium mają pseudobulwy. Są to małe zgrubienia u podstawy łodygi, w których magazynowana jest woda i substancje odżywcze. Pseudobulwy służą do rozmnażania. Wielkość i ich kształt zależy od gatunku rośliny.
Cechy charakterystyczne Cymbidium
Cymbidium charakteryzują się posiadaniem pseudobulwy w postaci zgrubienia u podstawy łodygi. To właśnie tam magazynowana jest cała wilgoć. Liście są tu stożkowate i skórzaste. Istnieją gatunki, które mają blaszkę liściową w kształcie miecza lub linijki. Końcówka może być tępa lub spiczasta. Łodygi kwiatowe osiągają wysokość półtora metra. Kwiatostany zwisają następnie w dół w klastrach i mogą tworzyć różną liczbę kwiatów. Ich wielkość zależy od odmiany i jest często bardzo zmienna. Kolor jest również zróżnicowany – od żółtego, różowego, jasnozielonego do czerwonego.
Źródło: Pixabay.com
Klosz zazwyczaj odpowiada kolorowi działek i ma ten sam kształt. Płatek, który nazywany jest trójklapową wargą bezsieczną, zwykle kontrastuje z innymi płatkami w różnych odcieniach. Kwiaty tworzą się zwykle po miesiącu lub dwóch. W przypadku uprawy w mieszkaniu oczekiwana długość życia wynosi maksymalnie siedem lat. Roślina jest trudna, ponieważ cymbidium jest epifitem, co oznacza, że wymaga specjalnego traktowania.
Gatunki Cymbidium storczyk
Cymbidium wyróżnia się z ogólnej liczby storczyków pod względem różnorodności gatunkowej. Floryści znają odmiany hybrydowe, jak również te stworzone przez samą naturę. Do popularnych storczyków należą:
Lancifolium. Występuje w południowej Azji. Pęd kwiatowy ma barwę oliwkową, jabłkową z brązowymi plamkami. Warga jest bardzo jasna z ciemnymi paskami. Liście są długie, eliptyczne. Pseudobulwa ma kształt wrzecionowaty.
Giganteum. Nazwa mówi sama za siebie. Ma bardzo duże kwiatostany, do 60 cm długości. Średnica pąków do 13 cm. Występuje w odcieniach żółci, zieleni z brązowawymi smugami. Jest to stosunkowo młody gatunek, odkryty przez hodowców w połowie XIX wieku.
Aloifolium. Występuje w Indiach, w ich północno-wschodniej części. Dość kompaktowy storczyk, do 40 cm długości. Kwiatostany są żółte z purpurowo-czerwonym sercem.
Pumilum. Roślina o zwartym pokroju i zgrabnych liściach. Maksymalna wysokość wynosi 20 cm. Ubarwienie jest ciekawe, z lekko wypukłą wargą tylną, ukazującą brązowo-czerwone tło.
Tracyanum. Zewnętrznie bardzo podobna do lilii tygrysiej. Dość wysoki przedstawiciel rodziny storczykowatych.
Eburneum. Kwiaty tej orchidei są bardzo duże, beżowe, prawie białe z lekkim różowym odcieniem.
Karmienie Cymbidium
Cymbidium są żarłoczne i dlatego przy każdym podlewaniu muszą otrzymywać dużo pokarmu. Jeśli cymbidium nie ma dobrej pseudobulwy, nie będzie kwitł.
Aby odżywić roślinę wiosną, na początku sezonu wegetacyjnego podlewa się ją nawozem z przewagą azotu w 1/2 zalecanej dawki. Cymbidium dobrze reaguje na podlewanie organiczne. Suchy nawóz koński może być posypany na wierzch podłoża.
Na początku lipca górny opatrunek azotem zmniejsza się, a na początku rozwoju szypułki zatrzymuje się i zwiększa potas i fosfor. Nawozić Cymbidium przestaje się w październiku.
Kwitnienie Cymbidium
Różne odmiany tego storczyka kwitną w innym czasie. Najważniejszą rzeczą dla wszystkich gatunków Cymbidium jest stworzenie optymalnych warunków:
Nie należy czekać na kwitnienie w ciepłym pomieszczeniu. Temperatura powietrza nie powinna przekraczać 22 stopnie.
Wyżej wspomniano, że Cymbidium potrzebują dziennych zmian temperatury. Jest to jeden z sekretów kwitnienia.
Pojawienie się pąków nie potrwa długo, jeśli roślina jest trzymana na balkonie lub w ogrodzie.
Aby pobudzić pąki kwiatowe, można zastosować specjalne nawozy, temperaturę, podlewanie i oświetlenie.
Czas kwitnienia jest długi, do 2 miesięcy. W okresie kwitnienia nie zaleca się nawożenia ani przesadzania. Konieczne jest regularne zraszanie i podlewanie.
Po wyschnięciu wszystkich kwiatów storczyka można przystąpić do przesadzania, jeśli nie jest to zima.
Zachowanie prostych warunków wymienionych powyżej gwarantuje, że Cymbidium będą kwitły z powodzeniem.
Propagowanie
Roślina ta nie jest zalecana do rozmnażania według własnego uznania. To znaczy, że kiedy Cymbidium kwitnie, pączkuje i aktywnie rośnie, nie należy go dotykać. Nie należy też dzielić młodych okazów, które jeszcze nie zakwitły. Cymbidium może być rozmnażane na dwa sposoby: przez podział i nasiona.
Podczas kolejnego przesadzania mini cymbidium dzieli się, pozostawiając 3-4 cebulki na każdej części. Przez kilka dni po posadzeniu nie należy podlewać Cymbidium.
Sadzonki powinny wyschnąć. Dalsze podlewanie powinno utrzymywać wodę z dala od sadzonek aż do pojawienia się nowych pędów. Następnie wymagana jest standardowa opieka.
Propagowanie Cymbidium przez nasiona
Proces ten jest dość kłopotliwy i czasochłonny. Szklane pojemniki ze szczelnymi pokrywami są sterylizowane. Następnie w łaźni wodnej przygotowuje się tzw. wywar Knudsona.
Powinien stać się jednorodny o kwasowości 4,8 – 5,2 pH. Gotowy wywar przelewa się do specjalnych pojemników i sterylizuje się w koszu parowym. Przez następne 3 do 5 miesięcy przechowywany powinien być w chłodni.
Nasiona są przechowywane w roztworze wapna przez 10 minut. Słoik z roztworem wapna umieszcza się w garnku z wrzącą wodą, otwiera się pokrywkę i przesypuje się do niego nasiona. Kolby są przechowywane w temperaturze +20-22 stopni.
Jeśli po kilku dniach nie ma śluzu lub płytki, wszystko poszło dobrze.
Najpierw pojawią się liście, a potem korzenie. Sadzonki będą rosły w słoiku przez następny rok. Następnie zostaną one przeszczepione do podłoża.
Cymbidium nie jest rośliną, którą można postawić w oknie i zapomnieć o niej. Pomimo ich bezpretensjonalności należy przestrzegać kilku warunków, jeśli chcesz mieć piękną, długotrwałą roślinę kwitnącą.
Podlewanie. Wiosną i latem obficie podlewać bez gnicia korzeni. Można to zrobić za pomocą konewki lub zanurzając roślinę w dzbanku z ciepłą wodą. Wystarczy 30 minut. Zaleca się nawożenie rośliny co dwa podlewania. Zimą i jesienią podlewanie ogranicza się do jednego razu w tygodniu.
Oświetlenie. Wymagane jest jasne rozproszone światło, w lecie roślina powinna być zacieniona. Dobrze sprawdzi się na południowo-wschodnich oknach. W zimie należy zapewnić dodatkowe oświetlenie.
Warunki temperatury i wilgotności. Temperatura powietrza nie powinna przekraczać 22 stopni w lecie i 18 stopni w zimie. Optymalna jest dzienna zmiana o 5 stopni. Wilgotność musi być wysoka. Pomocne są nawilżacze powietrza, akwaria i regularne zraszanie.
