Daglezja zielona – odmiany, sposoby uprawy, pielęgnacja

Daglezje były drzewami, które zachwyciły agenta Dale’a Coopera w momencie jego pierwszego wjazdu do miasteczka Twin Peaks. Mało kto jednak zdaje sobie sprawę, że rośliny te chętnie sadzone są także w naszych rodzimych parkach i przydomowych ogrodach. Sadzonki są bardzo przystępne cenowo, a rośliny charakteryzują się wyjątkową urodą. Sprawdź co trzeba wiedzieć o daglezji zielonej, jej uprawie i pielęgnacji.

Daglezja zielona – co to za gatunek?

Daglezja zielona, czyli Pseudotsuga menziesii, często nazywana bywa także jedlicą zieloną. Do Europy została wprowadzona kilkaset lat temu wprost z Ameryki Północnej. Na kontynencie amerykańskim jest to bardzo potężne drzewo, które może dorosnąć do stu metrów wysokości, a jego pień osiągnąć nawet cztery metry średnicy. W naszym kraju jednak daglezje są z reguły o wiele niższe i ich wysokość nie przekracza trzydziestu metrów. Te iglaki zachwycają natomiast gęstością gałęzi i ich ułożeniem.

Daglezja zielona jest bardzo dekoracyjnym drzewem, które wyróżnia się miękkimi igłami, ułożonymi po kilka na jednej wiązce. Po roztarciu zostawiają one charakterystyczny, lekko cytrynowy zapach. Drzewo rodzi wyjątkowo długie szyszki, które mogą osiągnąć nawet do dziesięciu centymetrów długości. Na ziemię spadają one samoistnie w okolicach listopada. 

Daglezja zielona w Polsce – odmiany i pielęgnacja

Daglezja zielona w naszym klimacie nie osiąga rozmiarów znanych z kontynentu amerykańskiego, wciąż jednak może być uznana za drzewo stosunkowo duże. Właśnie z tych względów często wybierana jest do przydomowych ogródków – jest bowiem rośliną okazałą i bardzo estetyczną, jednak przy tym bardzo szeroko dostępną. Świetnie sprawdza się na publicznych terenach zielonych, ponieważ rzuca cień, ale jednocześnie nie zabiera dużej ilości przestrzeni.

Wśród prywatnych właścicieli ogrodów popularne są takie odmiany daglezji jak, chociażby:

  • Little Joh,
  • Fastigata,
  • Gracefull Grace,
  • Hofman.

Daglezja zielona – jakie wymagania ma ta roślina?

Drzewo daglezji zielonej
Źródło: Pixabay.com

Daglezja jest drzewem, który w naszych warunkach klimatycznych najlepiej rośnie w miejscach pełnych słońca i światła. To bardzo delikatne drzewko, dlatego sposób jego sadzenia powinien być bardzo przemyślany. Dobre warunki do uprawiania tego drzewa panują w okolicach Pomorza Zachodniego – to właśnie na tym obszarze daglezja zielona powinna rozwijać się najlepiej i być najmniej narażona na choroby i ataki pasożytów. Podłoże powinno być przepuszczalne i głębokie. Warto zadbać także o lekko kwaśne pH.

Przed posadzeniem daglezji zielonej warto zadbać o spełnienie jej wymagania, szczególnie tego dotyczącego podłoża. W zbyt mokrym drzewo będzie często chorowało. 

Daglezja zielona – jak ją pielęgnować?

W kwestiach czysto nielęgnących, wymagania daglezji zielonych są wyjątkowo małe. Rośliny te nie wymagają od nas praktycznie żadnych działań. Szczególnie w przypadku tych dorosłych, nie potrzeba nawet szczególnie ich podlewać. Młodsze rośliny mogą wymagać od nas nawadniania w okresach letnich upałów. Miejsca wokół daglezji warto wyłożyć folią i przysypać korą. Dzięki temu nie będziemy musieli martwić się o to, że w pobliżu drzewa wyrosną chwasty, które będą przyciągały szkodniki i zabierały mu cenne substancje mineralne. Daglezje nie wymagają także nawożenia. Warto jedynie stosować środki przeciw brązowieniu do roślin iglastych.

Jak widać, daglezja zielona jest rośliną, która, szczególnie w niższych odmianach, świetnie sprawdzi się w przydomowych ogrodach. Jej wymagania nie są wysokie, dlatego po zasadzeniu możemy po prostu cieszyć się obecnością tego niezwykle pięknego drzewa. 

Artykuł napisała:
Magdalena Polena
 – copywriterka, dziennikarka, freelancerka.
Na co dzień kolekcjonuje niepotrzebne fakty i wychowuje trzy koty.

Źródła:

  • Aljos Farjon: A natural history of conifers. Portland: Timbers Press, 2008, s. 287.,
  • Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002.
admindo

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.