Wiciokrzew japoński, po łacinie lonicera japonica, pochodzi z Azji wschodniej, gdzie stosuje się go często w celach medycznych. Z kwiatów pozyskuje się smaczny, słodki nektar, a suszone liście i kwiat, w Chinach, wykorzystuje się jako lek na przeziębienie, stany zapalne, gorączkę, ból gardła, kaszel czy infekcje skóry. Wiciokrzew japoński bywa też pomocny w leczeniu martwicy czy nowotworów. Wiciokrzew japoński, wchodzi w skład rodziny przewiertniowatych, która dzieli się na dwa podstawowe gatunki roślin: wiciokrzewy i suchodrzewy. Wśród samych wiciokrzewów, wyróżnić można 180 rodzajów roślin.

Wiciokrzew japoński – zastosowanie i wygląd

Wiciokrzew japoński, nazywany też złoto-srebrny, jest rodzajem pnącza z gęsto rosnącymi, odpornymi na niskie temperatury liśćmi. Jest cenioną przez hodowców rośliną ozdobną i okrywową, o przyjemnie i silnie pachnących kwiatach. W wielu krajach, za bezpieczne dla ludzi, uznaje się jedynie jego owoce, w postaci czarnej, kulistej jagody. Inne części rośliny, takie jak liście, łodygi i kwiaty, uważa się za toksyczne dla człowieka i przez to, roślina ta, jest w tych krajach, traktowana jak rodzaj chwastu oraz gatunku inwazyjnego. Niemniej, dzięki swoim kwiatom, które kwitną przez cały sezon letni, jest to roślina bardzo atrakcyjna ogrodniczo. 

Pochodzenie i odmiany Lonicera Japonica

Z Japonii, Korei i Chin, wiciokrzew japoński, najpierw przywędrował do Stanów Zjednoczonych. Miało to miejsce na początku XX wieku. Potem, stopniowo, rozprzestrzenił się na inne kraje i kontynenty. W Ameryce Północnej zadomowił się do tego stopnia, że w niektórych stanach, np. w Teksasie, jest rośliną zwalczaną.

Wiciokrzew japoński ceni się głównie za: 

• walory ozdobne, 
• kontrolę erozji ziemi, 
• zastosowanie w roli paszy dla zwierząt,
  
• zapobieganie degradacji drzew.

Wyróżniamy, 4 najbardziej znane odmiany wiciokrzewu japońskiego, jakie możemy spotkać w Polsce: 

• Aureoreticulata, najbardziej popularna i najmniej wymagająca odmiana o żółto-zielonych, drobnych liściach, wyselekcjonowana w Japonii,
• Halliana, wiciokrzew z kwiatami, które zmieniają kolor w trakcie etapów kwitnienia,
• Hell’s Prolific, wytwarzający gęstwinę kwitnących przez całe lato kwiatów, również    zmieniających swój kolor,
• Purpurea, rzadziej spotykana, intensywnie pachnąca, odmiana.

Wiciokrzew Japoński  – wymagania i pielęgnacja

Lonicera japonica, można uprawiać stosując do tego celu, powstające na drodze rozmnażania płciowego i wegetatywnego nasiona, sadzonki lub odkłady. Trzeba jej tylko zapewnić odpowiednią ilość miejsca i przestrzeni, by mogła swobodnie się rozrastać i cieszyć nas swoim wyglądem. Wiciokrzew japoński jest rośliną wieloletnią i błyskawicznie, rozprzestrzenia się dzięki swoim żywotnym pędom. Potrafi poradzić sobie nawet w trudnych warunkach rozwojowych. Jest ekspansywna i bezlitośnie wyprzedza inne gatunki w walce o światło i dostęp do jak największej ilości składników odżywczych. Tworzy gęste zarośla, uniemożliwiając tym samym, kiełkowanie innym roślinom. 

Wiciokrzew Japoński wymagania

Wiciokrzew japoński dominuje na zajętym przez siebie obszarze autorytatywnie i niepodzielnie. Nie wymaga szczególnej pielęgnacji z naszej strony, jednak warto pamiętać, że nie lubi cienia. W miejscach słonecznych rośnie o wiele szybciej. Zanim zdecydujemy się na uprawę wiciokrzewu japońskiego, należy przeznaczoną dla niego ziemię, porządnie przekopać oraz dodać podpory, po których pnącze będzie mogło się swobodnie wspinać. Roślina jest tak plenna, że właściwie to trudno jest jej się pozbyć. Potwierdzają to amerykańskie lata doświadczeń, związane z jej hodowlą. Niemniej w Polsce, dominują inne niż w Stanach warunki klimatyczne i glebowe, przez co uprawa, nie zawsze musi się nam udać. Zgodnie z teorią jednak, gdy wiciokrzew japoński już się przyjmie, nie powinniśmy się martwić o jego dalszy, skuteczny rozrost. Doskonale się sprawdza jako okrywa, w miejscach ogrodu, które chcemy schować przed otoczeniem. Spełni się  także w roli żywopłotu. 

Źródła:

• https://plants.ces.ncsu.edu/,
• https://www.fs.usda.gov/.